Docelowi odbiorcy Użytkownicy Rust.
Pochodzenie
Nastrój Informujący.
Język Obcy. Moim pierwszym język jest angielki. Jeśli zobaczysz błąd, niezależnie od tego, czy chodzi o pisownię, gramatykę czy dobór słow, skomentuj to!

@epage w https://github.com/arxanas/git-branchless/discussions/732 zapytał:

Widzę, że mówią o tracing, ale głównie z perspektywy “web” i jestem ciekawy, jak to doświadczenie przekłada się na CLI. Zamierzam zastosować go w niektórych mniejszych CLI, żeby zdobyć trochę doświadczenia, aby zrozumieć, w jaki sposób może pomóc cargo.

Ponownie publikuję moją odpowiedź tutaj, w formie wypunktowanej.

Spis treści:

Dla Cargo

W przypadku Cargo chciałbym podkreślić następujące punkty:

  • Zachęca do robienia właściwych rzeczy za pomocą makr do ustrukturyzowanego logowania [ang. “structured logging”]. Dodatkowe obliczenia nie są przeprowadzane, jeśli nie zostaną używane przez subskrybenta, co w przeciwnym razie mogłoby spowodować regres wydajności.
  • Śledzenie “spantraces” w celu profilowania jest niewygodne, ponieważ trzeba ręcznie dodawać adnotacje do każdej funkcji, która ma być śledzona. Nie wiem, czy można to poprawić za pomocą “stack traces”.
  • Można łatwo wysyłać dane do wielu różnych subskrybentów, w tym do niestandardowych (…jeśli wiadomo, jakie funkcje wywołać). Na przykład, tracing_subscriber::fmt_layer::Layer::with_writer pozwala zbudować warstwę, która zużywa sformatowane informacje logowania i zapisuje je w dowolnym miejscu.
    • Można używać gotowych komponentów, takich jak subskrybent śledzenia Chrome [ang. “Chrome tracing”, jakaś].
  • Ktoś może to skonfigurować raz, a inni nie muszą się tym zbytnio przejmować.
  • Dla mnie, profilowanie okazało się bardzo skuteczne.

Pełne notatki

  • Przez używanie eyre/color_eyre można dołączyć parametry funkcji do “spantraces”. Jest to dość cenne podczas debugowania, ponieważ widzę m.in. OID zatwierdzenia [ang. “commit OID”] w “spantrace” dla zatwierdzenia, które powoduje problemy, bez konieczności ręcznego wyodrębniania go przez dodanie większej liczby logów.
  • Konfigurowanie tracing po raz pierwszy jest uciążliwe, ale po tym w dużej mierze nie musisz go dotykać.
    • Oto moja funkcja, która to robi: https://github.com/arxanas/git-branchless/blob/4b76af669258e80a6f6eb4ddf45bbb358da80248/git-branchless/src/commands/mod.rs#L437
    • Z powodzeniem skonfigurowałem instrukcje logowania do drukowania za pomocą mojego własnego typu (Effects), zamiast drukowania bezpośrednio na stdout/stderr, ponieważ może to blokować liczniki postępu [ang. “progress meters”] lub inne interaktywnie dane wyjście.
    • Skonfigurowałem go tak, że podprocesy nie zostaną zawarte w śledzeniu nadrzędnym; otrzymują własne pliki wyjściowe. Szczerze mówiąc, nie sądzę, żebym musiał badać śledzenie podprocesów.
    • Kiedyś było to mniej ergonomiczne, ale ostatnio ulepszyli coś związanego z kompozycją warstw, na przykład filtrowanie jednej warstwy na podstawie innej warstwy; zobacz https://github.com/arxanas/git-branchless/commit/5428f1b9dbed356accf854774cad053c22d19b1f
    • Niektóre komunikaty o błędach dotyczące kompozycji warstw mogą być nieczytelne z powodu domyślnego użycia polimorfizmu statycznego. Na przykład trudno jest warunkowo skonstruować warstwę do włączenia. Typy stają się bardzo długimi łańcuchami zagnieżdżonych parametrów typu ogólnego [ang. “generic type parameters”].
      • Na szczęście Option<Layer> jest również warstwą, więc możesz przekazać Some(layer) lub None w zależności od stosownego warunku, zamiast próbować bezpośrednio wywoływać metody rejestru.
  • Makro #[instrument] to jedyny realistyczny sposób dołączania funkcji do “spantraces” dla eyre/color_eyre.
    • Niszczy to autopoprawki [ang. “autofixes”, tak jak w IDE] (prawdopodobnie należy to uznać za błąd w rust-analyzer).
    • Może to wymazać lokalizację błędów, ponieważ czasami błąd jest przypisywany do funkcji jako całości, a nie do konkretnej linii.
    • Może to wydłużyć czas kompilacji, ponieważ jest to makro proceduralne [ang. “procedural macro”, pojęcia z Rusta]. Jak być może wiesz, procedury makr proceduralnych, takie jak syn [ang. Rust crate zwany “syn”, nie ma czegoś wspólnego z słowem “syn”], zwykle znajdują się na ścieżce krytycznej [ang. “critical path”] kompilacji, ale jeśli zobowiążesz się w ogóle nie używać makr proceduralnych, możesz je pominąć.
  • Profilowanie poprzez zrzut do warstwy śledzenia Chrome jest skuteczne.
    • Spójrz na https://github.com/arxanas/git-branchless/wiki/Runbook#profiling, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat procedur profilowania.
    • Wielokrotnie korzystałem z tego systemu do debugowania problemów/regresji w związku wydajnością. Istniejące wizualizatory śledzenia Chrome są całkiem przydatne do analizy podziału spędzonego czasu.
    • Zawarcie parametrów funkcji było wyjątkowo przydatne, ponieważ mogłem bezpośrednio zobaczyć wycinek danych wyjściowych profilowania, który trwał zbyt długo, i sprawdzić odpowiedni OID zatwierdzenia, dzięki czemu mogłem zbadać i przetestować to konkretne zatwierdzenie.
  • Spróbowałem użyć śledzenia jako danych wejściowych do mojego własnego systemu raportowania postępów (tak, aby wywołania funkcji były bezpośrednio powiązane z paskami postępu, które pojawiają się na ekranie). Było to możliwe, ale ostatecznie zrezygnowałem z tego podejścia, ponieważ operacje logiczne nie odpowiadały dokładnie jeden do jednego wywołaniom funkcji, a zbyt łatwo było zapomnieć o poprawnym opatrzeniu metodą adnotacją.
  • W ogóle nie próbowałem śledzenia z async/.await.
  • W ogóle nie próbowałem https://github.com/tokio-rs/console, ale chciałbym wiedzieć, czy jest to dla Was przydatne.
  • Ustrukturyzowane logowanie jest świetne.
    • Samo użycie makr ustrukturyzowanego logowania z reprezentacjami debugowania (np. warn(?var, "Message")) jest znacznie bardziej ergonomiczne niż ręczne interpolowanie wartości do stringów.
    • Obsługuje również takie rzeczy, jak renderowanie znaków niedrukowalnych, gdzie wcześniej musiałbym uważać, aby uwzględnić wartości stringów w cudzysłowach itp.
    • Zasadniczo można zobaczyć te zdarzenia i ich wartości w wynikach profilowania, chociaż nie musiałem profilować na podstawie pojedynczych zdarzeń, tylko na podstawie całego zakresu.
    • Jest to bardziej wydajne, ponieważ nie będziemy budować sznurów, jeśli wartości nie zostaną zużyte przez żadnego subskrybenta w czasie wykonywania.
  • Istnieje dziwna niezgodność między wersją tracing_subscriber używaną przez mój kod i color_eyre, co oznacza, że ​​zablokowałem ją w znanej dobrej wersji tutaj: https://github.com/arxanas/git-branchless/pull/533/ zatwierdzenia/e97954a9a9fab4039ad269d6b8982bb8bd95b133.
    • Myślę, że color_eyre musi po prostu zaktualizować swoją wersję śledzenia-subskrybenta, ale od tamtej pory się tym nie zajmowałem.

Powiązane posty

Poniżej znajduje się kilka ręcznie wybranych postów, które mogą Cię zainteresować.

Date Title
25 Jan 2023 (this post) Używanie `tracing` w aplikacji Rust CLI

Chcesz zobaczyć więcej moich postów? Obserwuj mnie na Twitterze albo subskrybuj za pomocą RSS.

Komentarze